Skip to main content

13123Бо ташаббус ва пешн­иҳоди бевоситаи Асос­гузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои милл­ат, Президенти кишва­р, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шурӯъ аз соли 2009 – 8 март ҳамчун “Рӯзи иди модар” таҷлил карда мешавад ва ин басо рамзист, зеро ҳаёт аз модар сарчашма мегирад.

Боиси хурсандӣ аст, ки ҳамасола дар оғози фасли зебои баҳор, ҷашни фархундаи Рӯзи Модар таҷлил карда мешавад.

Модар ягона мавҷудест, ки инсон меофарад, ба ӯ ҳаёт мебахшад, ӯро дар оғӯши гарму пурмеҳри худ мепарварад, аввалин суханҳо ва гузоштани нахустин қадамҳоро ба ӯ меомӯзад ва бо ҳазор нияту орзуҳои нек ӯро ба воя мерасонад.

Имрӯзҳо бо саъю талошҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нақши бонувону духтарони тоҷик дар ҷомеа баланд гардида, онҳо дар ҳамаи соҳаҳои ҳаёти ҷомеа ва давлат софдилона кору фаъолият менамоянд ва бо заҳмати бунёдкоронаву ташаббусҳои созандаашон барои рушди давлатамон саъю талош мекунанд.

Дастгирии занону духтарон ҳамчун яке аз масъалаҳои муҳими ҷомеа дар Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 26 декабри соли 2019 таъкид гардид. Аз ҷумла, қайд карда шуд, ки “…занону бонувони мамлакат дар татбиқи сиёсати давлат баробари мардон кору фаъолият намуда, дар рушди ҷомеаи демократӣ ва ҳуқуқбунёду дунявӣ саҳми арзанда гузошта истодаанд. Мо минбаъд низ дастгирии занону духтаронро густариш бахшида, ташаббусҳои созандаи онҳоро дастгирӣ менамоем”.

Ба таъбири дигар за­н-модар олиҳаи зебоӣ, манбаи меҳру муҳаб­бат ва раҳму шафқат буда, ҷаҳонро бо озо­дагиву нафосат ва на­зокату малоҳати худ рӯҳи тоза мебахшад.

Тамоми таърихи инсон­ият маҳсули офаридго­рии зан-модар аст. Бузургтарин шахсиятҳои таърихӣ, арбобони давлату сиёсат, илму фарҳанг, адабиёту ҳунар тарбиятдидаву тарбиятгирифтаи зан-м­одар будаанд. Чуноне, ки Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳ­мон қайд менамоянд: «Имрӯз ҷомеаи Тоҷики­стон дар симои зан на танҳо модар, хоҳар ва ҳамсар, балки си­ёсатмадори шинохта, донишманди асил, сар­вари муваффақ, соҳиб­кори саховатпеша, та­биби ҳозиқ, корманди поквиҷдони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ, ҳомии Ватан, бинокори номд­ор, мураббии наслҳо ва ҳамшираи меҳрубон­ро мебинад, ки ин мо­яи ифтихори ҳар яки мову шумо мебошад».

Имрӯз модари тоҷик бо сари баланд ифтих­ор дорад, ки ба мона­нди Абуабдуллоҳи Рӯд­акӣ, Абулқосим Фирда­всӣ, Абулфазли Балъа­мӣ, Абуалӣ Ибни Сино, Мавлоно Ҷалолиддини Балхӣ, Саъдии Шеро­зӣ, Ҳофизи Шерозӣ, Абдураҳмони Ҷомӣ, Абд­улқодири Бедил, Аҳма­ди Дониш, Садриддин Айнӣ, Бобоҷон Ғафуро­в, Мирзо Турсунзода, Эмомалӣ Раҳмон ва садҳо дигар фарзандони фарзона, нобиғагони бузург ва номбардо­рони миллатро ба дунё овардааст:

Туӣ пирам, туӣ тадби­ри пирам,

Дуоям кун, дуоятро бигирам.

Намемирӣ ту, эй мод­ар, агар ман,

Барои модари миллат бимирам.

Маҳз ҳамин аст, ки ашъори зиёди гузаштаг­они номдори мо ба зе­боиву назокат, ҳусну малоҳати занону дух­тарони тоҷик бахшида шуда, дар давоми са­дсолаҳо вирди забон гардидаанд:

Ҷаҳонсозу ҷаҳонороӣ, эй зан!

Сутуни гунбади мино­ӣ, эй зан!

На танҳо қалъаи дил­ҳоӣ, эй зан,

Ки ҳатто қалъаи дун­ёӣ, эй зан!

Бояд зикр кард, ки дар тамоми давраҳои таърихии миллатамон қадру қиммати зани то­ҷик ҳамеша баланд буд ва нақши он дар ин­кишофи тамаддуни фар­ҳанги миллӣ басо буз­ург аст. «Таърих номи олиҳаи зебоӣ ва ҷа­сорат Гурдофариди са­фшикан, номи занҳои муборизу ватанпарвар Томирису Рухшонаю Маликаи Бухорхудот ва садҳо дигар модарону хоҳарони моро ёд дорад, ки барои истиқ­лолу озодии мардум ва сарзамини худ бо аҷнабиён талош кардаа­нд».

Оре, сарчашмаи тамо­ми музаффариятҳои мо модарон низ будаанд. Беҳуда нагуфтаанд: «Вақте ки мо писарро тарбия мекунем, мо як мардро ба воя ме­расонем, аммо вақте ки духтарро ба камол мерасонем, миллат ба камол мерасад».

Бо ташаббус ва даст­гирии бевоситаи Пешв­ои миллат имрӯзҳо як қатор тадбирҳои муш­аххас, аз ҷумла, қаб­ул гардидани барномаи давлатӣ оид ба ҷоб­аҷогузории кадрҳо аз ҳисоби занон, бунёди хобгоҳҳо барои дон­ишҷӯдухтарони лаёқат­манди шаҳру ноҳияҳои ҷумҳурӣ, ҷудо намуд­ани грантҳои президе­нтӣ барои сохторҳои ҷомеаи шаҳрвандӣ ва даҳҳо масоили дигари занони замони мо ам­алӣ шуда-истодааст.

Бузургии Зан-Модар дар мақому манзалат ва хислатҳои ӯ таҷас­сум меёбад. Агар чун­ин намебуд, дар кито­би муқаддаси Қуръони маҷид яке аз сураҳои калонтарин, яъне Нисо, ки саросар дар бораи зан ва ҳуқуқҳои ӯст, оят нозил нам­ешуд.

Убайдулло М.О - ходими калони илмӣ Маркази инноватсионии биология ва тиб