“Агар хоҳӣ, ки ба фарҳангу маърифати миллате баҳо диҳӣ, ба чеҳраи занону модарони он миллат нигар”.
Эмомалӣ Раҳмон
Модар – дунёи меҳру садоқат, шафоату саодат ва муҳаббати бепоёни инсонист. Модар сароғози оғозҳост. Меҳру муҳаббати модар ҳадду канор ва оғозу анҷоме надорад. Ба қавли сиёсатмадоре меҳри модар “дар ҳеҷ куҷо ба анҷом намерасад”.
Донистани қадру қимати зан-модар ва бузургдошти рисолати ӯ қарзи ҳар як инсони комил маҳсуб меёбад. Зан-модар дар тӯли ҳазорсолаҳо дар баробари рисолати азалиаш - тарбияи фарзанд ва ҳифзи чароғи хонадон, рушди солимии фарзандон ва ҷомеа, инчунин дар ҳимояи шарафу номуси кишвар ва миллат дар ҳамдастӣ бо мардон шуҷоатмандона ҳамеша дар сафи пеши мубориза қарор гирифтааст.
Дар шароити имрӯзаи бунёди давлати миллӣ ва раванди ҷаҳонишавӣ зан-модар ба ҳамаи душвориҳои зиндагӣ нигоҳи тозае дошта, дар эъмори ҷомеаи навин ва таъмини рушди устувори Тоҷикистон нақши босазо гузошта истодааст.
Воқеан, ҳам тавассути сиёсати хирадмандона ва дурандешонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои ба тамоми соҳаҳои ҳаёти кишвар пайвастани занон тамоми шароит фароҳам оварда шудааст. Зеро ҳамагон хуб медонанд, ки тибқи ин сиёсат занро ҳамчун қувваи пешбаранда ва як ҷузъи муҳимми ҷомеа эътироф намуда, иштироки ӯро дар тамоми соҳаҳо, аз ҷумла сиёсат, иқтисодиёт, иҷтимоиёт, маънавиёт ва мақомоти ҳифзи ҳуқуқу сохторҳои қудратӣ эътироф менамоянд ва барои ҷалби онҳо амалишавии онҳо тамоми заминаҳои меъёрии ҳуқуқӣ муҳайё карда шудааст.
Дар бораи меҳру муҳаббати модар нисбати фарзанд, зиндагии осоишта чӣ қадар суханони зебо, муқаддас ва дилнишин аз ҷониби бузургон гуфта шудаанд. Ҳар гоҳе, ки калимаи модарро ба забон мегирем, пеши назарамон шахси нуронӣ, бениҳоят меҳрубон ва ғамхор намудор мегардад. Ин нур дар мо бовариро ба равшанӣ, оромӣ, зиндагии хушбахтона, муҳаббату садоқат ба диёри куҳанбунёд ва рушди босуботи кишвар устувор мегардонад.
Албатта, модар офарандаи ҳаёт, ноёбтарин ва азизтарин шахс дар дунё маҳсуб меёбад. Гуворотарин ва зеботарин сухан ин каломи модар аст. Меҳру муҳаббати ӯ, ба монанди хуршеди оламафрӯзест, ки ба тамоми одамони кураи замин равшанӣ ва умед ба фардои дурахшон мебахшад.
Дар робита бо ин, ҳанӯз моҳи декабри соли 1999 Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷкистон “Дар бораи баланд бардоштани мақоми зан дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” ба тасвиб расид, ки аз ба имзо расидани он 26 сол сипарӣ гардид. Маҳз тибқи ин фармон бо дастгирии бевоситаи Пешвои муаззами миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон як қатор санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ ба тасвиб расидаанд, ки ба таҳкими мақоми зан дар ҷомеа, таъмини риояи ҳуқуқу озодиҳои занон, кафолатҳои давлатии баробарҳуқуқии мардону занон ва имкониятҳои баробари амалигардонии онҳо, вусъат додани имконоти иштироки фаъоли онҳо дар тамоми бахшҳои иҷтимоиву сиёсии кишварамон, фароҳам овардани шароит барои фаъолияти самарабахши занону бонувон ва камолоти маънавии онҳо мусоидат менамоянд.
Ҳамзамон, қайд намудан зарур аст, ки дар даврони соҳибистиқлолӣ, дар марҳилаи нави давлатдорӣ муносибатҳои мавҷудаи иҷтимоию сиёсӣ бознигарӣ шуда, вобаста ба тақозои замон низоми нави муносибатҳо роҳандозӣ карда шуд. Дар ин раванд баланд бардоштани мавқеи зан дар ҷомеа ҳамчун омили муҳими пешрафти ҷомеа самти афзалиятнок дар сиёсати иҷтимоии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон эътироф гардид.
Албатта, мақсади Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон баҳри беҳтаргардонии шароити занон ва таълиму тарбияи маърифатпарваронаи онҳо, баланд бардоштани мақому манзалати зан дар ҷомеаи демократӣ, омода сохтани барномаҳои муштараки ҳифзи сиҳатии модару кӯдак, танзими оила, инкишофи ҳамаҷонибаи соҳаи маориф, солимгардонӣ, ба таҳсил фаро гирифтани шумораи ҳарчи бештари ҷавондухтарон, инкишоф додани сатҳу сифати саводнокии бонувони Тоҷикистон равона гардида, дар ҳалли мушкилоти онҳо корҳои назаррас ба анҷом расонида шудаанд.
Дар даврони Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон 25 фоизи хизматчиёни давлатиро занон ташкил медиҳанд, ки боиси қайд мебошад, зеро маҳз модар бо меҳрубониҳояш ба ҳаёти мо таровату ҳусни нотакрор мебахшад. Некхоҳӣ ва муҳаббати ӯ на танҳо то синни камолот расидани фарзандон, балки он то лаҳзаи вопасини ҳаёти ӯ идома меёбад.
Одатан, самимият, нури хирад, некиву муҳаббати зан-модарро ҳар як фарзанд эҳсос мекунад ва дар тамоми ҳаёт ин лаҳзаҳо дар пеши назар борҳо ҷилвагар мегарданд.
Ҳаёти воқеӣ ва мушоҳидаҳои дӯстон, хешу ақрабо собит месозанд, ки маҳз дар тарбияи шахсоне, ки модарон масъули он буданд, сифатҳои ахлоқӣ, солимии маънавӣ ва ҷисмонии онҳо нисбат ба хислатҳои бешуурона назаррас мебошад.
Аллома Бобоҷон Ғафуров - писари шоираи маъруфу машҳур ва ватандӯсти тоҷик Розия Озод ба олами илм бо ҳидояти модари донишмандаш омадааст. Ба халқу Ватан содиқона хидмат намуда, ба дараҷаи роҳбари аввали ҷумҳурӣ сабзида расид ва дар илми шарқшиносии чаҳон ҳамчун олими шинохта эътироф гардид.
Дар робита ба бузургии зан-модар Пешвои муаззами миллат, Президенти Чумҳурии Точикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқот бо занону бонувони фаъоли кишвар саҳми занро дар масъалаи баланд бардоштани камолоти маънавӣ ва солимии ҷомеа қайд намуда, ба он баҳои арзишманд додаанд.
Ниҳоят, Зан – Модар рамзи зиндагӣ, манбаи муҳаббат ва устувории ҳар як оила аст. Ҳар як инсон бояд ба Зан - Модар эҳтироми хосса гузорад ва заҳматҳои шабонарӯзии ӯро қадр кунад. Зеро Модар ягона шахсест, ки муҳаббаташ бепоён ва фидокориаш беғараз аст. Модар рӯҳи хонадони ҳар як инсон аст ва бе муҳаббати ӯ ҷаҳон зебоӣ ва гармии худро аз даст медиҳад.
Юсуфзода Шодоб Хӯҷамқул - Ходими илмии шӯъбаи сиёсатшиносии Институти фалсафа, сиёсатшиносӣ ва ҳуқуқи АМИТ
