Ба истиқболи Рӯзи Парчами миллӣ
Санаи 9-уми сентябр соли 1991 Тоҷикистони навин Истиқлолиятро дарёфт намуда, ҳамасола сокинонаш онро бо шукӯҳу шаҳомат таҷлил мекунанд.
Ин сарзамин солиёни дароз зери султаи собиқ Иттиҳоди Шуравӣ қарор дошт, ки шомили кишварҳои Арманистон, Озарбойҷон, Беларус, Эстония, Гурҷистон, Қазоқистон, Қирғизистон, Латвия, Литва, Молдова, Русия, Тоҷикистон, Туркманистон, Украина, Ӯзбекистонбуданд. Пайваста сокинони ин сарзамин куҳанбунёд барои доштани давлати алоҳидаи худ пайваста талошу муборизаҳо мекарданд, то чун қавму миллати дорои тамаддуну таърихии бостонӣ бо сохти давлатдории миллӣ зиндагӣ намуда, маърифату маданият ва забону адабиёти худро ҳифз намуда, барои озодӣ, оромӣ ва ободи кишвару халқи худ хидмат намоянд.
Ҳамин тариқ, бо ин ормону орзуҳои хубу писандида сокинони ин сарзамин 9-уми сенбяри соли 1991 соҳиби давлати алоҳида шуда, бо роҳнамои фарзанди фарзонаи худ таҳти сарпарастии сиёсатмадори созгору созанда Президенти кишвар Эмомали Раҳмон бо эҳёи арзишҳои фарҳангиву миллӣ талошу мубориза намуда, Ватанро дар арсаи ҷаҳон муаррифӣ карданд.
Мақсаду мароми ин фарзанди фарзона ва мардумони сулҳофарину таммадунофари он ҳифзи арзишу анъанаҳои миллӣ зиндагӣ намудан мебошад. Ҳамин буд, ки мардуми ин сарзамин бо гузашти фарозу нишебҳо дар даврони Истиқлолият ва расидани ба сулҳи комил зери роҳнамои Президенти кишвар Ватанро ободу ором намуда, бо эҷоди модели нодири мактаби сулҳу созандагӣ дар минтақа ва ҷаҳон шинохта шавад.
Ҳамин тариқ, Президенти кишвар дар нахустин рӯз ба сари қудрат омадан кори худро бо мақсаду шиорҳои зерин оғоз карда, то ба имрӯз ба ваъдаҳои худ содиқу устувор мебошад:
· “Ман ба шумо сулҳ меорам”
· Ба хотири ҳифзи Ватану мардум ҷонро дар хатар гузошта мубориза кардан
· Авфу даргӯзарӣ баҳри осудагиву зиндагии созанда
· Бунёди роҳу нақбҳо баҳри пайвандҳо
· Муаррифии Тоҷикистони навин ба ҷаҳониён
· Пешгирии саривақтӣ аз хатару таҳдидҳо
· Ташвиқу тарғиби сулҳу субот баҳри ҳифзи наслҳо
Пайваста Президенти кишвар дар бештари паёмҳои худ доштани илму дониш барои рушду рифоҳи маънавиёти инсон ва инкишофи давлату миллат таъкид намуда, миллату халқи худро ба сӯи донишу маърифат ва сулҳу ваҳдат роҳнамоӣ мекунад.
Ҳамин тавр, Тоҷикистони навин бо нигоҳҳои созандаву созгор соҳиби Парчами давлатӣ гардид, ки мояи шарафу ифтихори ҳамаи сокинони кишвар мебошад. Зеро дар он таҳкими истиқлолияти миллӣ, ҳифзи дастовардҳо, Ваҳдати миллӣ ва саъйу талоши пайваста ба хотири озодиву ободию оромӣ таҷассум ёфтааст. Ҳамин тариқ бо гуфтану шунидани вожаҳои Ватан, Парчам, Нишон, Суруди миллӣ, Забони давлатӣ, Рӯзи Президент ҳар сокини Тоҷикистонро беихтиёр ҳисси меҳандӯстиву Ватандорӣ фаро мегирад. Мавриди зикр аст, ки санаи 24-ноябри соли 1992 гурӯҳи корӣ оид ба таҳияи рамзҳои нави давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон дар сессияи16-уми Шӯрои Олӣ дар шаҳри Хуҷанд шаклу намуди парчами нави давлатиро баррасӣ карда, ба вакилони мардумӣ пешниҳод намуданд. Ҳамин тавр, аввалин маротиба роҳбари тозаинтихоб Эмомалӣ Раҳмон дар зери Парчами нави давлатӣ сари таъзим фуруд оварда, қасам ёд кард.
Мавриди зикр аст, ки дар моддаи 3-и Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон Парчам чун яке аз рамзҳои давлатӣ пазируфта шудааст. Бузургмардони ин сарзамин аз замони давлатдории Каёниён соҳиби парчам ё ба ибораи дигар дирафше буданд, ки дар сарчашмаҳои таърихӣ “Дирафши Ковиён” ном дошт.
Баррасиҳои илмӣ нишон медиҳад, ки нақши тоҷи Парчам рамзи давлатдории халқи тоҷдори тоҷикро ифода карда, муттаҳидсозии давлату миллатро таҷассум менамояд. Нақши ҳафт ситора дар қисми болои тоҷ дар шакли нимдоира ҷой карда шудааст, ки пайёми хушбахтӣ маънидод карда мешавад. Ба андешаи баъзеҳо ҳафт ситора ифодагари ҳафт шоири барҷастаи форсу тоҷик маънидод шудааст. Ранги сурхи Парчам ифодагари мубориза ва ҷоннисориҳои халқ дар роҳи озодӣ ва истиқлолият, ранги сафед нишонаи бахту иқболу нияти неки халқ ва ранги сабз рамзи саъю кӯшиш ва заҳмату меҳнати халқ мебошад, ки дар натиҷаи он диёру Ватан ҳамеша сарсабзу хуррам боқӣ хоҳад монд.
Хулосаи калом аз соли 2009 рӯзи 24-уми ноябр ҳамчун “Рӯзи Парчам”-и давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон пазируфта шудааст. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оиди арзишу арҷгӯзории Парсам чунин таъкид намуданд: «Мо дар дар даврони Истиқлолият бо саъю талоши ватандӯстонаи кулли мардуми шарафманди тоҷик пойдевори устувори давлатдории миллии худро гузоштем ва минбаъд низ зери Парчами давлатӣ ояндаи дурахшон ва ободиву пешрафти ин сарзаминро таъмин намуда, барои халқи азизи Тоҷикистон зиндагии пурсаодатро муҳайё хоҳем кард».
Хулоса парчамдорӣ нишонаи давлатдории Тоҷикистон буда, ба сокинони он чунин пайёму розҳо мегӯяд, ки бояд бо гӯши шунаво ва ақли расову чашми хирад онро дарк кард :
1) Парчами миллӣ аз соҳибихтиёрии миллат буда, мояи эҳтироми ҳар як шаҳрванд мебошад.
2) Парчами миллӣ фарҳанг, тамаддун ва таърихи кишварро муаррафӣ мекунад.
3) Парчами миллӣ заминагузори ҳувияту худшиносӣ буда, Тоҷикистону тоҷиконро ба ҷаҳониён мешиносонад.
4) Парчами миллӣ аз ҷоннисорону муборизони роҳи озодии Ватан
5) Парчами миллӣ бо рамзу ранги худ ифтихори Тоҷикистон буда, зери он ҳамаи сокинон, ба хусус афсарону аскарон, варзишгарону намояндагон бо як шаҳомату шуҷоати бузург ва матонату фаросат арҷ мегузоранд.
Дар ниҳоят бояд зикр кард, ки Истиқлолияту Сулҳу Ваҳдат ва ҷасорату хирадмандии Президенти кишвар заминагузори худшиносӣ буда, рамзҳои миллӣ аз ҷумла Парчам, Нишон ва Суруди Миллӣ паёмрасони хайру баракат, рушду саодатбуда, сокинонро барои ободӣ, оромӣ ва ободии кишвар дар партави донишу хираду худшиносӣ роҳнамоӣ менамоянд. Рӯзи Парчами миллӣ ба сокинони кишвар ва меъморони мактаби Сулҳу созандагӣ фархунда бошад.
Мирсаид РАҲМОНОВ, ходими калони илмии Шуъбаи Осиёи Ҷанубӣ ва Шарқии Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон
ОЛИМОНИ АКАДЕМИЯИ ИЛМҲО ВАЗИФАДОРАНД, КИ ДАР ИҶРОИ СЕ ҲАДАФИ СТРАТЕГИИ ДАВЛАТ – ТАЪМИНИ ИСТИҚЛОЛИЯТИ ЭНЕРГЕТИКӢ, РАҲОӢ АЗ БУНБАСТИ КОММУНИКАТСИОНӢ ВА ҲИФЗИ АМНИЯТИ ОЗУҚАВОРИИ МАМЛАКАТ НАҚШИ ФАЪОЛОНА ДОШТА БОШАНД.
Институти кимиёи ба номи В.И. Никитини Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон 3- адад.
