Skip to main content
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон яке аз рукнҳои муҳими сохтори ҳокимияти давлатӣ ва кафили асосии амалишавии Конститутсия, ҳимояи истиқлолият, ваҳдати миллӣ ва якпорчагии кишвар ба шумор меравад. Ин мақом на танҳо рамзи қудрати сиёсӣ, балки рамзи ягонагӣ ва худшиносии миллати тоҷик мебошад. Барои қадрдонӣ ва арҷгузорӣ ба нақш ва хизматҳои бузурги Президенти кишвар дар роҳи таҳкими давлатдорӣ, сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон 16 ноябр ҳамчун Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон таҷлил мегардад.

Таҷлили ин сана ифодаи эҳтиром ва сипосгузории мардуми тоҷик ба шахсиятест, ки дар замони бисёр ҳассос ва пурпечутоби таърихӣ масъулияти роҳбарии давлатро ба дӯш гирифта, бо хирад, ҷасорат ва сиёсати дурандешона кишвари тоза ба истиқлол расидаро аз вартаи парокандагӣ ва ҷанги шаҳрвандӣ раҳо кард.

Зикр намудан ба маврид аст, ки бо қарори Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 14 декабри соли 2016, Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон расман таъсис дода шуд. Таҷлили он ҳар сол 16 ноябр баргузор мегардад. Ин сана ба рӯзи баргузории Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (16 ноябри соли 1992) рост меояд. Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ, ки дар шаҳри Хуҷанд баргузор гардид, дар таърихи навини давлатдории тоҷикон нақши тақдирсоз бозид. Дар он муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардиданд ва роҳбарии давлатро дар вазъияти бисёр душвор ба уҳда гирифтанд. Он замон Тоҷикистон дар коми ҷанги шаҳрвандӣ қарор дошт, сохторҳои давлатӣ фалаҷ шуда буданд, иқтисод аз фаъолият бозмонда буд ва ҷомеа дар ҳолати нооромӣ қарор дошт. Дар чунин шароити вазнин, интихоби Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун роҳбари давлат оғози марҳилаи нави таърихи навини Тоҷикистон гардид.

Иҷлосияи XVI на танҳо як рӯйдоди сиёсӣ, балки нуқтаи ибтидоии эҳёи давлатдорӣ, ваҳдат ва суботи миллӣ буд. Дар ҷараёни иҷлосия қарорҳои муҳими сиёсиву ҳуқуқӣ қабул гардиданд, ки барои таҳкими сохтори давлатӣ ва бозгашти сулҳ дар кишвар замина гузоштанд. Маҳз дар ҳамин иҷлосия Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси роҳбари олӣ қасам ёд карданд ва суханони таърихии худро бо ҷумлаи маъруф оғоз намуданд: «Ман ба Шумо сулҳ меорам!». Ин ибора ба шиори сиёсати ояндаи давлат табдил ёфт ва бо мурури замон боиси барқароршавии сулҳ ва ризоияти миллӣ гардид.

Дар солҳои 1992‑1997, Президенти кишвар сиёсати сулҳҷӯёна ва таҳаммулпазиронаро пеш гирифтанд. Бо роҳандозии музокироти байни тоҷикон, роҳбари давлат тавонистанд ҷонибҳои мухталифи сиёсӣ ва ҳарбиро ба як мизи гуфтушунид биёранд. Дар натиҷаи панҷ марҳилаи музокироти душвор, 27 июни соли 1997 дар шаҳри Москва Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ба имзо расид. Ин ҳуҷҷат на танҳо ҷангро хотима дод, балки заминаи таҳкими ваҳдати миллӣ ва рушди устувори кишвар гардид.

Бояд қайд намуд, ки хидматҳои Эмомалӣ Раҳмон дар ин самт аз ҷониби ҷомеаи ҷаҳонӣ низ ба таври васеъ эътироф шудаанд. СММ ва дигар созмонҳои байналмилалӣ таҷрибаи сулҳсозии Тоҷикистонро ҳамчун намунаи муваффақи гуфтушуниди сиёсӣ арзёбӣ карданд. Пас аз барқарор гардидани сулҳ, вазифаи асосии роҳбари давлат барқарор кардани сохтори давлатӣ, эҳёи иқтисод ва баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум буд. Бо иқдомҳои саривақтӣ ва сиёсати оқилона, иқтисоди кишвар аз буҳрони шадид баромад. Дар давраи Истиқлолият, Ҷумҳурии Тоҷикистон ба шарофати сиёсати давлатдории миллӣ ва роҳбари хирадмандона ба яке аз давлатҳои устувори минтақа табдил ёфт. Имрӯз кишвари мо дорои сохтори муосири сиёсӣ, иқтисоди рушдёбанда ва низоми ҳуқуқии устувор мебошад.

Яке аз самтҳои муҳими фаъолияти Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон сиёсати иҷтимоӣ ва фарҳангӣ мебошад. Ҳукумати кишвар таҳти роҳбарии Президент барои беҳтар намудани шароити зиндагии шаҳрвандон, рушди соҳаҳои маориф, тандурустӣ, фарҳанг ва илм тадбирҳои зиёде андешидааст. Бо ибтикори Сарвари давлат, садҳо мактаб, муассисаи таҳсилоти олӣ, беморхона ва марказҳои фарҳангӣ бунёд гардиданд. Барномаҳои давлатии «Солҳои рушди деҳот, сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ», «Солҳои рушди саноат» ва дигар ташаббусҳо ба эҳёи ҳаёти иҷтимоиву иқтисодии ҷомеа мусоидат намуданд. Дар соҳаи фарҳанг, эҳёи анъанаҳои миллӣ, гиромидошти забони давлатӣ ва арҷгузорӣ ба мероси адабӣ ва таърихии тоҷикон зери таваҷҷуҳи хос қарор гирифт. Қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи забони давлатӣ» ва таҷлили ҷашнҳои бузурги миллӣ, ба мисли Наврӯз, Рӯзи Ваҳдати миллӣ ва Рӯзи Истиқлолият, нишони эҳёи фарҳанги миллӣ мебошад.

Бо назардошти саҳм ва хизматҳои барҷаста дар таҳкими истиқлол, сулҳ, ваҳдат ва рушди давлатдорӣ, Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон соли 2015 ба Эмомалӣ Раҳмон унвони олии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ ‑ Пешвои миллат дод. Ин унвон на танҳо рамзи эҳтиром ба шахсият, балки ифодаи шинохти миллӣ ва қадрдонии мардум аз роҳбари худ мебошад. Пешвои миллат дар маънои васеъ на танҳо роҳбари сиёсӣ, балки роҳнамои маънавии ҷомеа аст, ки мардумро ба сӯи дониш, таҳаммул ва созандагӣ ҳидоят мекунад.

Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар саросари кишвар бо шукӯҳ таҷлил мешавад. Дар ин рӯз, дар муассисаҳои таълимӣ, донишгоҳҳо ва идораҳои давлатӣ конфронсҳо, суҳбатҳои илмӣ, вохӯриҳо бо ҷавонон ва чорабиниҳои фарҳангӣ баргузор мегарданд. Ҳадафи асосии таҷлили ин рӯз арҷгузорӣ ба давлатдорӣ, эҳтиром ба арзишҳои миллӣ ва тақвияти ҳисси ватандории шаҳрвандон мебошад. Ин ҷашн на танҳо ба шахсият, балки ба тамоми системаи давлатдорӣ ва сиёсати созандагии миллӣ бахшида шудааст.

Иқтисоди Тоҷикистон дар давраи истиқлол бо роҳбарии Эмомалӣ Раҳмон рушду такомули босуръатро аз сар гузаронид. Бо татбиқи барномаҳои стратегии миллӣ, аз ҷумла Стратегияи миллии рушди Ҷумҳурии Тоҷикистон то соли 2030, самтҳои муҳими иқтисодӣ, энергетика, саноат, кишоварзӣ, нақлиёт ва сайёҳӣ рушд ёфтанд. Сохтмони нерӯгоҳҳои барқи обӣ, ба мисли “Норак”, “Сангтӯда-1”, “Сангтӯда-2” ва “Роғун”, намунаи равшани сиёсати энергетикии давлат мебошад. Роғун, ки ҳамчун “қалби энергетикии Тоҷикистон” маъруф аст, рамзи худшиносии миллӣ ва қудрати иқтисодии кишвар дониста мешавад. Инчунин, таваҷҷуҳи хос ба рушди инфрасохтор, роҳсозӣ ва иртиботи нақлиётӣ сабаб шуд, ки Тоҷикистон аз кишвари баста ба маркази транзитии минтақавӣ табдил ёбад.

Дар сиёсати хориҷӣ, Президенти Тоҷикистон сиёсати мутавозин, сулҳҷӯёна ва ҳамкориро пеш мебарад. Тоҷикистон бо аксари кишварҳои ҷаҳон муносибатҳои дипломатӣ барқарор намудааст ва узви фаъоли созмонҳои байналмилалӣ мебошад. Пешниҳодҳои Сарвари давлат оид ба масъалаҳои об, муҳити зист ва рушди устувор аз ҷониби Созмони Милали Муттаҳид қабул гардидаанд. Соли 2018 СММ бо пешниҳоди Тоҷикистон Даҳсолаи байналмилалии “Об барои рушди устувор, 2018‑2028”-ро эълон кард. Ин иқдом мавқеи Тоҷикистонро дар арсаи ҷаҳонӣ таҳким бахшид ва нишон дод, ки сиёсати хориҷии кишвар бар асоси принсипҳои ҳамкорӣ, дӯстӣ ва эҳтироми мутақобила бунёд ёфтааст.

Дар хулоса метавон гуфт, ки Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон рамзи давлатдорӣ, ваҳдат ва пешрафти миллӣ аст. Таҷлили ин сана на танҳо ёдбуди як рӯйдоди таърихӣ, балки таҷассумгари шинохти миллӣ ва эҳтироми ҷомеа ба давлат ва роҳбари он мебошад. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ ‑ Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, бо сиёсати хирадмандона, хислатҳои инсондӯстӣ ва эҳсоси баланди ватандорӣ тавонистанд давлати миллии тоҷиконро эҳё ва мустаҳкам созанд. Имрӯз, бо пайравӣ аз сиёсати созанда ва дурнамоии Президенти кишвар, ҷавонони тоҷик барои рушди Ватан, таҳкими сулҳ ва эҳёи иқтисод талош мекунанд. Бинобар ин, Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон на танҳо ҷашни давлатӣ, балки ифодаи ваҳдат, худшиносӣ ва муҳаббати беандозаи мардум ба Ватани азизамон аст.

Беков Дидавар ходими илмии шуъбаи сотсиологияи Институти фалсафа,

сиёсатшиносӣ ва ҳуқуқи ба номи А. Баҳоваддинови АМИТ