9-уми май ҳамчун Рӯзи Ғалаба бар фашизм дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ (1941–1945) дар таърихи инсоният бо ҳарфҳои заррин сабт гардидааст. Ин рӯз на танҳо як ҷашни таърихист, балки рамзи фидокорӣ, иродаи қавӣ ва дӯстдории Ватан мебошад. Барои тамоми мардумони Иттиҳоди Шӯравии собиқ ва махсусан барои мардуми Тоҷикистон, ин рӯз азиз ва муқаддас аст.
Ҷанги Бузурги Ватанӣ ва саҳми тоҷикон
Дар солҳои ҷанг зиёда аз 300 ҳазор нафар аз Тоҷикистон ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ сафарбар шуда, дар ҷабҳаҳои муҳими ҷанг корнамоиҳо нишон доданд. Ҳазорон нафар дар муҳорибаҳои ҳалкунанда ба шаҳодат расиданд ва ё ҷароҳатҳои вазнин бардоштанд.
Мардуми тоҷик дар паси ҷабҳа низ бо тамоми нерӯ заҳмат кашида, фронтро бо ғизо, либос ва дигар лавозимот таъмин намуданд. Кӯмакҳои моддӣ ва маънавии мардуми Тоҷикистон саҳми муҳимеро дар дастгирии қувваҳои мусаллаҳ бозиданд.
Қаҳрамонони ҷанг аз Тоҷикистон
Садҳо нафар аз иштирокчиёни ҷанг бо мукофотҳои баланди ҳарбӣ қадршиносӣ гардидаанд. Шахсиятҳое чун Исмоил Ҳамзаалиев, Назаршо Додхудоев, Тоҳир Раҳимов, Султонназар Раҳимов ва дигарон бо ҷасорати худ номи миллати тоҷикро дар саҳифаҳои таърих бо ифтихор сабт намуданд.
Нақши Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар гиромидошти Рӯзи Ғалаба
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ҳамеша ба ёдоварӣ ва гиромидошти заҳмату фидокории иштирокчиёни Ҷанги Бузурги Ватанӣ аҳамияти ҷиддӣ медиҳанд. Бо ташаббус ва роҳбарии бевоситаи Сарвари давлат дар тамоми кишвар ободу навсозӣ шудани ёдгориҳо, қабули қонунҳо ва барномаҳо барои дастгирии собиқадорон, ҳамчунин созмон додани тантанаҳои расмии давлатӣ дар сатҳи олӣ амалӣ мегардад.
Ҳар сол, Пешвои миллат дар вохӯриҳо бо собиқадорон иброз медоранд, ки:
«Шуҷоату қаҳрамонии собиқадорони ҷанг ва меҳнат намунаи равшани ватандӯстӣ ва мардонагии халқамон буда, барои насли нав сабақи бузург мебошад.» Пешвои миллат бо сиёсати хирадмандонаи худ ҳамеша таъкид мекунанд, ки сулҳ — ганҷест, ки бояд ҳифз ва пос дошта шавад. Ҷашни Рӯзи Ғалаба барои миллат воситаи муҳими таҳкими ҳисси ватандӯстӣ, ягонагӣ ва арҷгузорӣ ба таърихи пуршарафи халқ мебошад.
Арҷгузорӣ ба гузашта, сабақ ба имрӯза Имрӯз дар саросари Тоҷикистон намоишгоҳҳо, вохӯриҳо бо собиқадорон, чорабиниҳои фарҳангӣ ва маросими гулчанбаргузорӣ баргузор мешаванд. Ҳамаи ин ҷанбаҳо, бо дастгирии Пешвои миллат, фазои ваҳдату худшиносӣ ва сулҳпарвариро дар ҷомеа таҳким мебахшанд.
Хулоса
Рӯзи Ғалаба на танҳо хотира аз як рӯйдоди таърихист, балки ҷашни ягонагии наслҳо, сабақи ватандӯстӣ ва рамзи сулҳи пойдор мебошад. Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, бо сиёсати оқилона ва эҳтиром ба таърих, ин рӯҳияи ватандӯстиро дар дили ҳар як шаҳрванд бедор нигоҳ медоранд.
Султонов Ҷасурбек Давлатбоевич - магистранти курси 1-уми ихтисоси идоракунии давлатӣ - и Институти иқтисодиёт ва демографияи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон
