Ҳар миллате, ки худро мешиносад, таърихи худро пос медорад ва озодона зиндагӣ мекунад, сазовори ифтихор аст. Барои миллати тоҷик, 9-уми сентябр танҳо як санаи тақвимӣ нест. Ин рӯз рамзи эҳёи давлатдорӣ, рамзи ягонагии миллӣ ва нишонаи бебаҳои истиқлолияти давлатӣ аст.

Дар ин рӯз 9-уми сентябри соли 1991 — Тоҷикистон ба ҷаҳониён эълон кард, ки дигар зери ҳеч зулме нахоҳад монд. Мо озодем! Мо соҳибдавлатем! Мо миллате ҳастем бо забон, фарҳанг, арзишҳо ва сарнавишти худ!

Истиқлол — оғози роҳе буд, ки ҳар қадамаш пур аз талош, гиря ва шодист

Соли 1991 Тоҷикистон ба Истиқлолияти давлатӣ ноил гардид, аммо ин озодӣ ба осонӣ ба даст наомадааст. Солиҳои аввали истиқлол, Тоҷикистони азиз ба гирдоби ҷанги шаҳрвандӣ кашида шуд. Хуни бародар рехт, садҳо ҳазор одамон бе хонаву дар шуданд, ҷомеа парешон гашт.

Аммо дар ҳамин давраи бисёр душвор, иродаи қавии мардум ва сиёсати хирадмандонаву меҳандустонаи Асосгузори сулҳу Ваҳдатӣ миллӣ, Пешвои миллат , Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кишварро ба сӯи сулҳу субот раҳнамун сохт. Мо ҳамчун миллат аз миёни оташу дуд бархостем. Мо сулҳро худамон сохтем. Мо Ватанро дубора бунёд кардем.

ИСТИҚЛОЛИЯТ — МАКТАБИ ХУДШИНОСӢ ВА ХУДСОЗИҲОСТ

Бо шарофати истиқлолият, имрӯз Тоҷикистон тавонистааст дар харитаи ҷаҳон мавқеи устувор касб намояд. Хушбахтона Ҷумҳурии мо имрӯз дорои парчам, нишон ва суруди миллӣ аст. Забони тоҷикӣ — ҳамчун забони давлатӣ дар саросари кишвар мавқеи шоистаро ишғол мекунад. Мактабу донишгоҳҳо, роҳу пулҳо, нерӯгоҳу шифохонаҳо, марказҳои фарҳангиву варзишӣ сохта шуданд. Ба он кишваре, ки як замон барқ надошт, имрӯз НБО "Роғун" нуру қувват мебахшад.

Ҷавонони мо имрӯз дар донишгоҳҳои беҳтарини ҷаҳон таҳсил мекунанд. Дар майдонҳои байналмилалӣ Тоҷикистонро муаррифӣ мекунанд. Ҳунармандону варзишгарони мо парчами давлатро дар саҳнаҳои ҷаҳонӣ боло мебардоранд. Ин ҳама нишонаҳои онанд, ки истиқлолият ба мо на танҳо озодӣ, балки имконият дод.

ВАҲДАТ — МЕВАИ ШИРИНУ САМАРАИ ИСТИҚЛОЛИЯТ

Бидуни сулҳ истиқлолият маънӣ надорад. Хушбахтона, мо тоҷикон имрӯз дар фазои сулҳу субот умр ба сар мебарему хушҳолу хушбахтем. Дар саросари кишвар фазои ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ ҳукмфармост. Мо ҳоло аз ҳарвақта бештар якҷоем, якзабонем ва якмиллатем.

ИСТИҚЛОЛИЯТ ФАҚАТ ЯК ҶАШН НЕСТ — Ӯ МАСЪУЛИЯТ АСТ

Мо бояд ҳар рӯз қадри истиқлолро донем, нафаре, ки ба забони модарӣ сухан мегӯяд, истиқлолро ҳифз мекунад, нафаре, ки Ватанро дӯст медорад, онро обод мекунад, ба қадри сулҳу осоиштагии комил мерасад соҳиби ҳақиқии Ваиану истиқлол аст.

Ҳар як ҷавони тоҷик бояд дарк кунад, ки ояндаи истиқлол дар дасти ӯст. Мо на танҳо бояд аз гузашта ифтихор кунем, балки имрӯзро созем ва фардоро бунёд намоем.

Бо ифтихор мегӯем:
- Мо миллати сулҳпарварем!

- Мо ворисони тамаддуни қадимаи ориёием!

- Мо соҳибистиқлолем!

- Мо тоҷикем!

- Зинда бод Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон!

- Зинда бод Тоҷикистони озоду обод!

- Зинда бод миллати сарбаланди тоҷик!

Султонов Ҷасурбек Давлатбоевич - магистранти курси 1 -уми ихтисоси идоракунии давлатии

Институти иқтисодиёт ва демографияи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон